Sabbat, moet dat?
Heeft u een bril op? Nee ik bedoel niet een met sterkte +1. Maar brildragers kunnen je een ding vertellen. Je merkt niet dat je een bril ophebt. Je kijkt erdoor, maar je ziet de bril niet. Wel een aardig beeld van hoe dat werkt met Bijbellezen. Valt het u wel eens op dat mensen om u heen erg veel nadruk leggen op een bepaalde tekst, terwijl u denkt, maak je niet druk…
Het is soms maar net door welke bril je naar de dingen kijkt waardoor ze belangrijk worden. Niemand wordt geboren met een bril op. Wat je meemaakt en wat je leert vormen de bril waarmee je kijkt.
Met deze gedachte in het achterhoofd gaan we op de studieavond kijken naar de Sabbat. We kijken achterom, hoe daar vroeger naar werd gekeken en dan kijken we vooruit. Hoe we daar nu mee om willen gaan. En we proberen of we onze eigen bril af kunnen zetten en eens door de bril van een ander kunnen kijken. Wat komt daar nog meer ter sprake?
Is Sabbat belangrijk?
Dat ligt eraan hoe je kijkt. Blijkbaar is het voor sommigen belangrijk genoeg om een gemeente te verlaten om naar een sabbat vierend gemeente te gaan of er een op te richten. Voor wie nu denkt, dat is toch alleen iets voor Joden en niet voor christenen hebben ze uiteraard een tekst als antwoord. Jezus noemt zichzelf “Heer van de sabbat”. Jezus en de Sabbat hebben dus wel degelijk een en ander met elkaar te maken. Sabbat is niet alleen iets Joods. We volgen een Heer die de Heer van de Sabbat is.
shabbat_picture
Wordt Reveil een Sabbatvierende gemeente?
Achter deze vraag zit de gedachte dat we nu een zondag vierende gemeente zouden zijn. Dat zijn we niet. We onderhouden niet de zondag. De zondag is voor Reveilleden geen verplichte rustdag, en geen heilige dag waarop je niets mag kopen of niet mag werken. Het is ook niet specifiek de dag waarop we de opstanding van Jezus herdenken. We hebben samenkomsten op zondagochtend, maar ook op maandagavond (bidstond) en woensdagavond (bijbelgespreksavonden) waar de hele gemeente voor uitgenodigd is. Zondag is een praktische dag om samen te komen want veel mensen zijn dan vrij. We vieren geen zondag. We zullen leden van de gemeente er dus ook niet op aanspreken of ze nu wel of geen zondag vieren. Er zijn zowel Reveilleden die de zondag als rustdag hebben, als Reveilleden die de zaterdag als rustdag hebben. Dat doet ieder naar eigen gewoonte en geweten.
We volgen hierin het voorbeeld van het Nieuwe Testament. In de brieven van Paulus is er aansporing en vermaning over een heleboel ethische zaken. Maar de viering van sabbatten en feesten wordt daarin niet genoemd. Je kunt uit de christelijke gemeenschap worden gestoten omdat je bijvoorbeeld doorgaat met een buitenechtelijke relatie, maar niet vanwege het vieren of niet vieren van een bepaalde feestdag. Het is een zaak van het geweten. Zie Romeinen 14.
Paulus spoort de gemeente wel aan om de feesttijden van de Heer te vieren, maar zijn argument daarvoor is dan niet; het moet omdat de wet het zegt. Zijn argument daarbij is dat niet-Joodse gelovigen uit de volken zich zo verbinden met de gelovigen uit Israël. Zo lezen we in Romeinen 15:11. Verheugt u dan met zijn volk Israël. Wanneer verheugt Israël zich? Wanneer zij de feesten van de Heer vieren. In 1 Cor 5:7,8 spoort Paulus ons aan om de Pesach te vieren. Niet door het ritueel van het wegdoen van gist uit het huis, maar door het wegdoen van zonde uit je leven. Het argument is hier, Jezus is ons Paaslam. Heb respect voor Jezus.
Vieren we deze feesten omdat het moet of omdat de wet het zegt? Nee, want het vieren van de Bijbelse feesten kan namelijk niet meer. De tempel is verwoest als plaats van samenkomst, de offers kunnen niet meer worden gebracht. De feesten kunnen daarom niet meer worden gevierd volgens de wet van God. Dat moet te denken geven.
Hoe zit dat dan met de wet. De wet is gegeven aan Israël. De wetten zijn alleen uit te voeren door een Joodse samenleving die woont in haar eigen land. Het grootste gedeelte van de wet is alleen maar uit te voeren en te handhaven als er een gelovige Joodse overheid is, en er een tempel is om offers te brengen.
Maar Paulus schrijft in 2 Tim. 3:16,17 dat we al dit onderwijs nodig hebben om als gelovige volwassen te zijn. De vraag die u mag stellen bij het lezen van de wet is dan niet wat moet ik, maar wat kan ik hieruit leren. Dat is de vraag die je telkens aan de Geest kan stellen in je hart bij bestudering van het Woord van God.
Een van de dingen die je kan leren uit de Thora is dat God zijn volk zegent met één vrije dag per week (niet twee trouwens).
Alsof Hij zegt: “Stop een dag in de week met jakkeren en ontmoet mij.” Neem een voorbeeld aan mij tijdens de schepping.Ik werkte er zes dagen aan en op de zevende dag hield ik ermee op. Ik zette die tijd apart (heiligede die) en Ik zegende die. Er is daardoor een kracht in deze dag. Sabbat is volgens Lev 23. een moadim, letterlijk een vaste tijd van ontmoeting, ook wel vertaald met feesttijd. We lezen hier het verlangen van God dat mensen stoppen met werken en tijd maken voor hem. Voor Israël is dat op de sabbat. Voor hen is de sabbat niet alleen een suggestie, maar een gebod. We leren hieruit dat God het op prijs stelt als we tijd apart zetten (heiligen) om Hem te ontmoeten.
Moeten wij dat dan toch de sabbat vieren?
Nee wanneer het woord moeten in een gesprek over de sabbat kruipt, sluipt de liefde en de genade weg. Veroordeling komt naar binnen: “waarom vier je dat niet” “je bent nog niet zo ver”. Dan maken we onszelf de rechter over onze broeders en zusters. Wetticisme is de vijand van de genade. Dat is de grote valstrik van het Calvinisme geweest. Calvijn wilde de wet als regel van dankbaarheid, of als liefdesuiting naar God opnieuw invoeren in de gemeente. Calvijn wilde dat omdat hij geloofde in een christelijke staat. Voor hem was de kerk in de plaats gekomen van Israël. De kerk is voor Calvijn een volkskerk. Hij was dan ook rechtsgeleerde en geen theoloog. In de tijd dat hij in Geneve aan de macht was, aarzelde hij niet andersdenkenden ter dood te veroordelen, zoals dat onder de wet van Mozes in Israël werd gedaan. Uit liefde voor God werden mensen terechtgesteld, omdat de wet de regel van de dankbaarheid werd. Als je wilt zien hoe radicaal het fout kan gaan als je de wet terugbrengt in de (volks)kerk, moet je het leven van Calvijn bestuderen.
ShabbatCandles
Paulus wil die manier van redeneren perse niet in de gemeente hebben. In Titus 3:10 vv. zegt hij zelfs, dat wie twist over geboden uit de wet, uit de gemeenschap moet worden verwijderd. In Col 2:14 vv zegt hij dat je je niet moet laten oordelen over sabbatten en feesttijden. Het zijn immers richtingwijzers naar Jezus. Alles wat je niet uit liefde voor Jezus doet, daar moet je zo snel mogelijk mee stoppen. Of dat nu een zondag, sabbat of kerstviering is. Zodra je de neiging voelt om te twisten over dit soort zaken, vraag God je te vergeven dat je in je hoogmoed dacht het beter te weten dan de ander en te denken dat jouw idee van bijbels gelijk, aanleiding was om het gebod van de liefde te overtreden. Jezus grootste zorg in zijn laatste dagen was niet dat we het met elkaar eens zouden zijn, maar dat we het ondanks onze verschillen van inzicht één zouden zijn en elkaar zouden liefhebben, zoals Hij ons liefheeft.
Samenvattend.
We leren van de wet die God aan Israël heeft gegeven, daardoor kunnen we volwassen gelovigen worden. 2 Tim 3:16,17. Maar we brengen elkaar niet onder de wet. Ook niet zoals Calvijn bedacht, die onder het mom van, zo heb je God lief, of zo ben je dankbaar, de tien geboden als richtlijn voor het christelijk leven stelde. Het hebben van een rustdag is een goed ding om te doen. Een moment om dat samen te vieren voor Gods aangezicht is goed om te doen. Hoe dat eruit ziet in de 21ste eeuw is voor aan u persoonlijk voor het aangezicht van God. Voor ons als gemeente gaan we een weg om daar verder vorm aan te geven. Wat er moet aan de sabbat, is een zaak van persoonlijk gebed en gezamenlijk overleg, zolang het ons dichter bij Jezus en elkaar brengt.